23 apr Mijn wezenlijke ontmoeting met varkens

Welkom bij onze allereerste ‘Nobele varkensvriend aan het woord’! Op deze pagina 26 Oinks delen we naast bijzondere betogen en weetjes over varkens ook bijzondere verhalen van andere varkensvrienden. We konden deze nieuwe categorie dan ook met niemand minder beginnen dan de allergrootste varkensvriend die wij kennen: Donata van der Goorbergh. Lees hieronder haar aangrijpende verhaal over haar grote liefde het varken.

‘Mijn wezenlijke ontmoeting met varkens

Die vond inmiddels alweer meer dan twintig jaar geleden plaats. In mijn vrije tijd (ik was nog niet gepensioneerd van het museum waar ik werkte) reed ik op een grote sportstep voor volwassenen rond in het Zuiderpark en in andere groene gebieden in en bij Den Haag. Het was tijdens zo’n tochtje dat ik op de kinderboerderij in het Zuiderpark twee roze biggen ontdekte.
Het was liefde op het eerste gezicht.

Hoewel ik als kind varkens ook al de leukste boerderijdieren vond, was hun charme nog niet zo diep tot mij doorgedrongen. Deze twee roze biggen lieten me echter niet meer los en ben ik dan ook als vrijwillige varkensverzorger daar en ook op de boerderij in Loosduinen gaan werken. De beheerders hadden mij daartoe zelf uitgenodigd. Vele varkens maakte ik hier mee, van klein tot heel groot. En met allen kreeg ik een sterke en innige band. Nog steeds ben ik verbaasd over de emotionele en ‘normale’ intelligentie van dit dier, dat verwant is aan de walvis.  Babs was mijn enige eigen varkentje, dat op de boerderij in Loosduinen verzorgd werd. Haar as rust nu bij mij thuis in een mooie urn. Met haar had ik een hele sterke binding, soms voel ik nog haar aanwezigheid.

Aangrijpend was het moment dat het grote roze varken Joan werd afgevoerd naar het slachthuis, omdat ze ernstige pootproblemen had. Toen ik bij haar neerknielde om afscheid te nemen, zag ik een traan uit haar oog rollen. In hoeverre beseffen deze hoogstaande dieren wat hen boven het hoofd hangt. Ik was de enige die ze vertrouwde en ze liep rustig de veewagen in. Wanhopig deed ik een poging met haar mee te gaan, maar ze hielden me tegen. Toen de wagen, een kleine paardenwagen, wegreed, hoorde ik haar onrustig knorren. Huilend rende ik achter de wagen aan. Bij de boerderij vingen ze me op, snikkend en totaal van streek. Uiteindelijk is het zover gekomen dat de koeien en varkens niet meer naar de slacht werden afgevoerd, maar tot hun dood, of euthanasie wegens te veel pijn, mochten blijven. Joans foto hangt nog bij mij thuis aan de muur en zij was de laatste die nog onder de oude regels viel. Haar opvolgers hoefden die zware weg niet meer te gaan.

Bij twee varkens zag ik een duidelijke rouwperiode: het roze varken Balou moest haar moeder missen wegens de vlekziekte. Zij stierf zelf in het hok en toen haar lichaam de volgende dag werd afgevoerd, raakte Balou over haar toeren en begreep ze dat haar moeder er niet meer zou zijn. Ze kwijnde bijna weg en herstelde net op tijd. Diep in de avond bracht ik haar appels en noten die ze wel at. Ook mijn moeder was toen toevallig net overleden en in het donker zat ik bij haar. Je zag het verdriet in haar kleine ogen. Gisteren vond ik toevallig een oude foto van Balou uit die tijd (zie afbeelding)! Het tweede gevoel betrof Babs. Zij verloor voor haar eigen dood haar zwarte dochter Beppie. Tot mijn schrik liep ze gedurende twee weken soms jankend rond over het terrein. Zoiets had ik nooit meegemaakt. Daarna volgde ze mij intenser dan toen Beppie nog leefde.

Foto door Donata van der Goorbergh

Ook toen ik zelf treurde over mijn moeders dood, bleef ons grote varken Jodie, de moeder van Balou, tegen me aanstaan met hangende kop. Nog steeds heb ik met de huidige varkens een innig contact. Als ze mijn stem maar horen, reageren ze allen blij en dat geldt voor mij als ik hun geknor hoor. Als onze Bram iets niet wil, schudt hij heftig met zijn hoofd! Bram lijkt op Joep van Margarit. Knor is een groot zwart varken op korte poten, een kruising hangbuikzwijn en een soort van feral uit Amerika. De beide kunekunes uit het Zuiderpark heten Bas en Amber en zijn echt wel ondeugend, maar ontzettend charmant! Ik ben erg op ze gesteld en dat gaat nooit meer over!

Hun lieve, sprekende ogen, wiebel oren, heerlijke neus en geknor zijn voor mij de sterretjes aan de hemel van mijn leven!’

Donata van der Goorbergh

Wil je de varkens en alle andere dieren op de hoeve ondersteunen?

Dat zou geweldig zijn. De Nobele Hoeve wordt financieel ook hard getroffen door het Coronavirus. Daarom vragen we de laatste tijd vaker of je misschien mee wilt doen met Teaming. Teaming houdt in dat je iedere maand 1 euro doneert. Hoe meer mensen meedoen hoe meer euro’s voor de dieren. Teaming is veilig en ze betalen de volledige euro uit. De Nobele Hoeve is hier ENORM mee geholpen.

Teamer worden? Dat kan hier.


Een donatie is natuurlijk ook zeer welkom. Dat kan hier.