Daantje

Daar was ze dan ineens. Daantje. Een naam die ze niet voor niets kreeg. Een naam die zachtheid, kwetsbaarheid, maar ook kracht weerspiegeld en daarmee de naam werd van het wezentje dat in april 2022 het pad van Margarit kruiste.

Dit kleine, breekbare en toch zo eigengereide wezentje brak meermalen onze harten om vervolgens te leren dat het breken eigenlijk groei betekende en een uitnodiging was om dit wezentje in alle rust en vertrouwen te ondersteunen tijdens de intense reis die voor haar lag. Wat een hobbels zou Daantje moeten overwinnen om van de vreselijke situatie waaruit ze door De Nobele Hoeve gered was te komen tot een leven van plezier, vreugde en vriendschap met de kudde. Daantje liet zien dat ze wilde leven, ze deed zo haar best. Hierdoor ging ze een tijdje met stapjes voorwaards. Een groot medicijn was de introductie in de kudde. Daar werd ze met liefde omarmd en Timo en Finn wierpen zich direct op als haar beschermengelen. Beter konden wij het als hoeders niets wensen. Maar ieder stapje vooruit, bleek ook steeds een stapje terug, soms drie stapjes. Tot helaas de dag aanbrak dat haar ziel niet meer in haar lichaam paste. Op vrijdag 14 oktober kwam dan ook het moeilijke, maar dappere en liefdevolle besluit om Daantje te helpen met haar transitie. In alle rust, omringt door haar vriendjes en verzorgers werd zij verlost van een lichaam dat niet meer kon. In een half jaar heeft zijn ons leven verrijkt op een manier dat we niet hadden kunnen dromen. We zijn zo ontzettend dankbaar dat we haar hebben gevonden en in de laatste fase van haar leven haar hebben kunnen verzorgen, ondersteunen en liefhebben. Dag meisje, we zullen je missen.

Daantje woonde sinds april 2022 op De Nobele Hoeve, was ergens tussen de twintig en dertig jaar bij aankomst en is heengegaan op vrijdag 14 oktober 2022.