15 sep Bestrating, een noodzakelijk feest

Het is niet echt een sexy onderwerp, bestrating. Veel liever schrijven we over het proces van de dieren zelf, over hun bijzondere karaktertjes en alle avonturen die we hier met elkander op het erf meemaken. Veel minder zichtbaar zijn alle taken die gedaan moeten worden om het erf te onderhouden en alles wat komt kijken bij het runnen, dragen en verzorgen van een plek als De Nobele Hoeve. En toch zijn die taken en noodzakelijkheden zo verweven met het goed, gelukkig en veilig voelen van de dieren.

Neem bijvoorbeeld bestrating, of een te kort hieraan. Wanneer niet bestraatte grond waar de dieren op wonen nat wordt, kan dat funest zijn voor hun voeten. Als ze te lang in natte modder staan, kan er een bacterie die aanwezig is in die modder voor ernstige problemen zorgen in de klauwen, met name bij de grazers. In de wilde natuur komt dit minder voor, want dan zijn de dieren vrij om rond te trekken en bewegen ze zich voort over allerlei verschillende grondsoorten van steen tot zand tot klei tot gras. Gezien de mens echter een leefomgeving heeft gecreëerd waarin een dier in het wild niet veilig is en daarnaast dit natuurlijke gedrag niet meer kan naleven, moeten we dus met een kritische blik naar het land kijken waar ze op wonen. We moeten onderzoeken hoe we de dieren het allerbeste kunnen ondersteunen en wat er nodig is om goed te kunnen bewegen, terwijl hun voeten gezond blijven.

Bestrating is een van de uitkomsten van zo’n onderzoek. Bestrating in ons geval dit seizoen nog, betekent letterlijk dat alle dieren op De Nobele Hoeve voor de winter een plek hebben waar ze droog kunnen staan, goed kunnen eten en hun poten beschermd worden. Of het nou regent en modderig is op de rest van het erf of niet. Dit is een groot goed wat niet onderschat moet worden.

Modder, klauwproblemen en de moeilijkheid om in de winter door de natte grond het voer en hooi op de juiste plekken te krijgen levert een boel ellende op. Bestrating echter zorgt ervoor dat al die problemen opgelost zijn en oh wat maakt ons hart daar een sprongetje van. Bram zal waarschijnlijk nooit meer onder sedatie hoeven dankzij zijn nieuwe geharde plaatst. De traumatische jaarlijkse ervaring van het onder narcose korter maken van zijn hoeven is hiermee ten einde gekomen. Zijn hoeven kunnen nu op een natuurlijk manier slijten.

Dat stenen ons zo dankbaar kunnen maken, kan wellicht wat gek in de oren klinken, maar eenmaal op dit erf, al het reilen en zeilen kennende, zul je begrijpen wat voor geschenk een goed gesteend wegdek is, voor de dieren en voor ons. Voor ons inderdaad ook, want met name Margarit wordt hierdoor enorm ontlast. Dit gegeven bespaart haar zo ontzettend veel tijd en energie. Tijd en energie die zij nu weer kan inzetten voor het verhaal dat zo stevig klopt in onze harten. Het is vooral Margarit die wij dan ook met een hele grote glimlach, al schitterend, trots en dankbaar over het erf zien schreiden nu de bestrating bijna af is.

Ja, we kunnen niet anders bekennen dat we een enorme stap voorwaarts zijn gegaan. Dat bestrating zo’n gouden oplossing zou zijn, maakt ons nog steeds een beetje stil en wat ons ook stil maakt, is de enorme ondersteuning die wij van onze achterban hebben gekregen. Dankzij jullie hebben we dit kunnen realiseren en daar zijn we iedereen die gedoneerd heeft en onze berichten heeft gedeeld maar wat dankbaar voor.