Op een zonnige wintermiddag terwijl Margarit haar ronde aan het doen is, ziet ze Mila heel geconcentreerd bezig en besluit het tafereel te observeren.
Hoe blijven we staan als de maatschappij wankelt? Hoe houden we ruimte voor de zorg voor onze Nobele bewoners als de aarde trilt? Hoe verwijlen we in het midden als het links en rechts trekt en deint en sjort?
Het hoeden van een kudde meer dan menselijke wezens kan ontzettend veel omvatten. Er is de praktische laag. De laag van alledag, die de zorg betreft; het voeren, het scheppen van poep, het opmaken van strobedden en het checken van de dieren of ze allemaal in orde zijn.
Of beter gezegd, hoe verhoud je je tot een ander wezen, immers is een dier een individu, een eigen iemand met een eigen karakter en eigen behoeften. Toch gedragen veel mensen zich over het algemeen fundamenteel anders tegenover dieren dan tegenover andere mensen.
Het woord sanctuary is afgeleid van het Latijnse woord sanctus dat heilig betekent. Heilig duidt weer op heel, heelheid en wordt gebruikt als aanduiding van iets waaraan een verheven waarde wordt toegekend.
Het leven is een continu proces van contractie en expansie, van groei en afbouw, van vol gas en laten vieren. Deze processen zien we terug in de natuur, in ons eigen leven en kunnen we ervaren in ons lichaam. Ook merken we het mechanisme van Yin & Yang goed op binnen De Nobele Hoeve. Zo stond de afgelopen vijf jaar in het teken van opbouw.
Iedere fase van iemands leven telt. Of dat nu een mensenleven betreft of die van een dier. Immers op De Nobele Hoeve zijn zowel mensen als alle dieren ons dierbaar. En voor die fases hebben we het diepste respect. We vieren het als het goed met iedereen gaat en we staan paraat om te ondersteunen in mindere tijden. Ons hart is in beide gevallen even present.
Een paar jaar geleden werden er 6 levens gered. Levens die voor altijd veranderd zouden zijn en die de onze voor altijd veranderden. Deze levens kwamen symbool te staan voor een verhaal over potentie, een verhaal over vriendschap.
Het was op een koude dag in april dat Margarit een hartverscheurend bericht ontving. Het betrof een wat ouder paardje dat door verdrietige omstandigheden te vroeg in de laatste fase van haar leven terecht was gekomen. Een paardje dat nood had aan liefde, warmte en zorg. De Nobele Hoeve vangt in principe geen dieren meer op, maar toen Margarit dit gebroken wezentje zag, sprak haar hart dat zei 'dit arme wezentje moet gered worden'. Een wezentje dat de naam Daantje zou komen te dragen.
Op 31 maart, 2022 is onze Willem 3 jaar! Drie jaar alweer. Het voelt als de dag van gisteren dat hij als kleine dreumes op De Nobele Hoeve kwam wonen. Als stierkalfje zou hij op de tiende dag van zijn jonge bestaan naar de mesterij worden gebracht als één van de 1.900.000 kalfjes die jaarlijks in Nederland en België worden geslacht. Maar Willem ontkwam dit lot en op zijn elfde levensdag landde hij in een veilig bed van stro. Het was enorm verdrietig om het gemis om zijn moeder te aanschouwen, ook wetende dat we zijn moeder nooit zouden kunnen vervangen. Toch zijn we met aandacht, toewijding en liefde op weg gegaan.