16 okt In het licht van de herfst

Een bijzondere tijd voor aanvang van de ogenschijnlijke stilte, de herfst. Het leven staat in teken van de teruggang naar de kern. En voor de mens is daar de uitnodiging dat proces te waarderen voor wat het is.

Als onderdeel van het geheel. Zonder oordeel. We voelen wellicht een koudere, frisse lucht, we zien de bomen goudgeel verkleuren en we ruiken de damp van mossige, bladerrijke aarde. Ook kunnen we in ons eigen lijf en dat van de dieren zien dat de lichamelijke behoeften duidelijk veranderen en de verlangens verschuiven. Toch zijn de seizoenen niet de afgebakende concepten die we ervan maken. In de natuur bestaat er niet zoiets als een herfst als een apart deel. Alles, inclusief wat we de seizoenen noemen, is een steeds veranderende, evoluerende, wonderbaarlijke beweging die ons elke dag niets anders dan transformatie laat zien.  Van zaad tot zaad. Van stof tot stof. En dat geldt ook voor de werkzaamheden op het Nobele erf. De taken veranderen, de omgeving transformeert en de dieren bewegen iedere dag een klein beetje anders dan de voorgaande. Op de hoeve letten we hierop.

We nemen waar en komen opdraven voor wat er nodig is. Een bestrating voor de hoeven van de dieren om ze van een koude en drassige grond te beschermen, een betere overkapping waar voedsel en stro droog kunnen blijven liggen en een stevige beschutting zodat ieder van de kudde warm kan slapen. Ja, ook op de hoeve is er een continue proces gaande van verandering. We nemen het waar, genieten ervan en dienen Moeder Aarde en haar bewoners nederig en vanuit liefde.

Welkom herfst. We zwaaien de kleuren uit en genieten van alle tinten van de horizon.