Hij ligt nu iedere dag in het kalverenhutje. Dat is duidelijk zijn comfort-zone. Niets doen en liggen. Het lijkt een oud patroon, een uitzichtloos patroon. Zo gedraagt hij zich ook. Onze harten breken.

Maar gelukkig is niet alles kommer en kwel. We zien vooruitgang! Na weekje op de hoeve (we schrijven dit op 27 juli 2020) komt hij inmiddels kwispelend en knorrend naar buiten wanneer hij Margarit hoort. Dan lijkt hij echt blij. Hij eet ook weer een beetje, met name spinazie en wilgentakken. Water drinkt hij nog niet genoeg, dus dat is een beetje zoeken. Gelukkig wel steeds meer kleine slokjes. En als dat achter de rug is, gaat hij weer terug naar zijn hokje.

Aanraken kan nog niet en dat doet Margarit dan ook nog niet. Wel laat ze hem ruiken. Als hij dan ruikt, dan kwispelt hij. Hij krijgt alle ruimte om zichzelf te ontplooien. Ruimte, veiligheid en afstand, dat is wat we hem nu geven, om te herstellen en om te helen.

Joep gaat komende tijd in ieder geval flink op dieet. Hij moet 30 kilo afvallen. Hij weegt nu 110 kilo. Ook dat doen we heel rustig aan. We hebben een jaarplan om naar 80 kilo te gaan en hopen dat hij in dat jaar, gepaard met de verliezende kilo’s steeds meer zal laten zien wie hij in werkelijkheid is.

Wie Joep is als hij in ruimte, vrijheid en liefde leeft, de Joep die wij stiekem al zien.