04 mrt Twee jaar later

Zo’n twee jaar geleden waren we op tijd. Precies op tijd zelfs om zes wonderschone wezens te redden van een veel te vroeg en gruwelijk einde. Zes babies van nog geen drie maanden oud reden die bewuste vijf maart 2020 dankzij een magische samenloop van omstandigheden af naar De Nobele Hoeve in plaats van naar het slachthuis. Een zegen binnen een zeer verdrietige realiteit.

We voelden (en voelen nog altijd) ons hart gebroken om allen die we achter moesten laten en tegelijkertijd voelden (en voelen) we vreugde dat we deze prachtkinderen in onze familie konden opnemen. We zijn met ze op weg gegaan en werden toeschouwer en dienaar van hun eerste ademteug in de openlucht, gewroet in Babette’s Biggen Bos, het bouwen van een nest van stro en het ervaren van een verkoelend modderbad. Maar ook het voelen van de seizoenen op hun roze huidjes. Het sluiten van vriendschappen met andere wezens. En het ontwikkelen van hun eigen identiteit. Hier op De Nobele Hoeve was daar ruimte voor en konden ze leren hoe het is om varken te zijn.

Over hun aankomst op het erf schreven we meerdere verhalen die je hier terug kunt vinden. We schreven over de spannende start van de babies met hun kwetsbare inmuunsysteem. Over de helende aanpak van Margarit en hoe rust, reinheid en regelmaat belangrijk waren om de kids te laten wennen aan hun nieuwe realiteit. Over de vertouwensband die tussen Margarit en de biggen kon groeien. Over hun verschillende onderkomens en natuurlijk over Babette Bot, dankzij wie dit alles tot stand kon komen en wie wij in ons hart dragen.

Inmiddels zijn de biggen bijna geen biggen meer te noemen, maar zien we ze trots indalen in het varkenzijn. Ze laten hun ondeugende biggeteiten steeds meer achter zich en gedragen zich meer en meer als Mila & Eefje, wiens ritme ze eveneens hebben overgenomen. Er wordt lekker geslapen, goed gegeten, uitbundig gebadderd en gezellig gescharreld. Haardossen zijn in volle glorie aanwezig en soms bekruipt ons het gevoel dat het zwijn dat in hun bloed huist naar buiten wil komen. Zou het zo zijn dat wanneer we ze een natuurlijk en ruim genoeg onderkomen bieden, waarin al hun varkenscapriolen vrijelijk kunnen stromen, ze zich dan wellicht weer zouden herinneren waar ze vandaan komen en van wie ze afstammen? Wie weet. Wij zien in ieder geval af en toe roze zwijntjes over het erf hobbelen.

En wat doet ons dat deugd. Om te zien hoe gelukkig ze zijn. Hoe gezond ze zijn. Wat is De Nobele Hoeve compleet met deze roze wolken. Het is zo dankbaar om te zien hoe stabiel ze zijn met elkaar als groep juist terwijl ze ook heel verschillend zijn. Nu hun karakters redelijk zijn uitgekristalliseerd, zien we dat temeer.

Zo is Setje heel zacht, heel lief en heel stil. Ze geniet er zeker van als je haar even opzoekt, maar ze is de laatste die om aandacht zal vragen. Ze leeft gewoon lekker in haar eigen droomwereld. Daarom geven we haar af en toe wat extra aandacht, om ervoor te zorgen dat ze niet verdwijnt tussen haar meer aanwezige zusjes.

Lea is ook heel lief en zacht, maar Lea blijft niet wachten op een aai. Ze zoekt graag contact en durft te vragen waar ze behoefte aan heeft. Lea is ook heel lijfelijk. Ze is verzot op massages. Als ze voorziet dat er een kans bestaat om een goede rub te krijgen, rolt ze meteen op haar rug voor een goede aai over haar buikje.

Babs is samen met Muisje de kleinste van de groep, maar weet gelukkig haar weg wel te vinden. Ze heeft zichzelf allerlei vernuftigheden aangeleerd om toch aan een lekker hapje te komen en van plukjes hooi te genieten wanneer haar grote zussen in de weg staan. Ze zorgt er op haar manier voor dat ze niets te kort komt.

Muisje, voorheen Gritje, is echt een muis. Vandaar haar naamsverandering. Ze is heel klein met hele grote oren. Aan het einde van haar oren zitten haartjes en wanneer daar de zon doorheen schijnt lijkt ze wel vleugels te hebben. Ze is ons engeltje en wel een heel slim engeltje. Wanneer Margarit hooi in allerlei plukken over de grond verspreid, zodat alle biggen goed kunnen eten, neemt Muisje altijd van iedere pluk wat in haar mondje waarna ze naar de stal stieffelt, zodat ze daar in alle rust lekker van haar maaltje genieten. Net als Babs zorgt Muisje goed voor zichzelf.

Veertje is misschien wel de pittigste van het stel. Wanneer Margarit eerst de plakken hooi over het hek gooit om het daarna in plukken te verdelen is Veertje als eerste van de partij. Ze springt op de plakken en begint onverhoed te eten alsof ze alleen op de wereld is. Ze kan dan ook best vurig reageren, want op dat moment is het natuurlijk allemaal haar hooi. Uiteraard mag dat er gewoon zijn en heeft Margarit een goede vorm gevonden om toch het eten eerlijk onder iedereen te verdelen. Ze is een doelgerichte einzelganger en door haar grootte en karakter is ze de leider van de kudde.

De allergrootste van de zussen is Martje, met ook het allergrootste hart. Wanneer Margarit in de ochtend de mest komt rapen eerst in de weide en daarna in het bos, komt Martje altijd in haar eentje naar Margarit toe. Ze zoekt contact, houdt van een lekkere aai en geniet van gezelligheid. Iets dat ze trouwens gemeen heeft met Lea. Martje en Lea zijn ook de beste vriendinnetjes. Ze zijn vaak samen, eten naast elkaar en liefkozen elkaar regelmatig uitbundig.

En zo hebben ze allemaal hun eigen temperament en manier van communiceren evenals hun eigen uitdrukking en opslag. En toch is daar dan dus die harmonie. Die wijsheid om de verschillen niet op te merken, maar om op een dieper niveau, het niveau waar het gevoel van vriendschap, familie, vertrouwen en liefde huist te verbinden.

Deze zes wezens. Ze kwamen op wonderbaarlijke wijze op ons pad en verrijkten onze kudde op een manier dat we onszelf niet hadden kunnen voorstellen. Naast dat we zielsveel van ze houden en ze als individuen aanschouwen en behandelen, staan ze voor ons ook symbool voor de fenomenale wezens die varkens zijn. Dat wanneer we deze wezens ruimte, liefde en een natuurlijk leven bieden we zoveel van ze kunnen leren. We kunnen de varkens die dagelijks naar het slachthuis worden afgevoerd helaas niet redden, maar middels Eefje, Mila, Babs, Lea, Martje, Gritje, Setje en Veertje hopen we wel dat mensen bekend worden met varkens, dat mensen ze gaan zien als vrienden en bovenal dat mensen deze briljante wezens in hun hart sluiten, zoals wijzelf ook lang geleden hebben gedaan.

Want wij weten, als je ze leert kennen, als je ze in je hart sluit… zul je ze niet meer willen eten.

Wil je de varkens en alle andere dieren op de hoeve ondersteunen?

Dat zou geweldig zijn. De Nobele Hoeve wordt financieel ook hard getroffen door het Coronavirus. Daarom vragen we de laatste tijd vaker of je misschien mee wilt doen met Teaming. Teaming houdt in dat je iedere maand 1 euro doneert. Hoe meer mensen meedoen hoe meer euro’s voor de dieren. Teaming is veilig en ze betalen de volledige euro uit. De Nobele Hoeve is hier ENORM mee geholpen. Teamer worden? Dat kan hier.
 Een donatie is natuurlijk ook zeer welkom. Dat kan hier.