19 jan DE KROON VAN EEN 60-JARIGE HOEDER

Het leven is een continu proces van contractie en expansie, van groei en afbouw, van vol gas en laten vieren. Deze processen zien we terug in de natuur, in ons eigen leven en kunnen we ervaren in ons lichaam. Ook merken we het mechanisme van Yin & Yang goed op binnen De Nobele Hoeve. Zo stond de afgelopen vijf jaar in het teken van opbouw.

In teken van het openzetten van de deur voor de meer dan menselijke wereld, voor dieren in nood, en ook voor mensen om kennis te maken met een holistische manier van leven en met de individuen achter de dieren op het erf. De overgang van het ene naar het andere gaat veelal heel geleidelijk en laat zich niet timen. En toch, wanneer je goed oplet, wanneer je je voelsprieten uitzet zijn er heldere signalen wanneer het tijd is voor verandering.

Zo is er ook voor De Nobele Hoeve tijd gekomen voor beweging. Geen grote beweging, maar een beweging die past bij de fase waar Margarit zich in bevindt. De Nobele Hoeve is immers en zal altijd een afspiegeling zijn van wie zij is. En zij is de 60 jarige hoeder van de kudde. Iedere seconde van de dag stemt zij zich af op de dieren. Dit is een heel fijnstoffelijk proces. Een proces van de stilte omarmen, goed luisteren en diepe ontspanning om vervolgens zo goed mogelijk de behoefte van ieder dier te kunnen dienen. Dat vraagt veel energie en is ook de reden dat er in principe geen nieuwe dieren meer op De Nobele Hoeve komen wonen. Ieder dier is natuurlijk prachtig om te redden en het waard om een mooi leven te geven, daarin maken we geen onderscheid. Maar toch kent dit, hoe moeilijk soms ook, een grens. Ieder dier erbij betekent namelijk ook een beetje minder ruimte, een beetje minder aandacht en een beetje minder energie van Margarit voor de dieren in de kudde en vaak wel meer stress en meer zorg.

Afgelopen jaar werd Margarit 60. Een prachtige leeftijd. En een leeftijd die vraagt om bezinning. Om terugblikken en vooruitkijken. Zo heeft Margarit’s leven tot nu toe volledig in teken gestaan van zorg. Zorg voor haar gezin, voor haar studenten en voor ontzettend veel dieren. Een ware hoeder dus van vele kudde’s. Hierdoor heeft zij prachtige herinneringen opgebouwd. Het was haar groei en bloei die deze herinneringen tekenen en het zijn alle kleuren van die herinneringen die haar nu laten zien dat zij in de herfst van haar leven is aangekomen. In die herfst voelt zij zich thuis. 60 jaar worden, voelt als thuiskomen. De groei en de bloei is rustig aan tot stagnatie gekomen en heeft plaats gemaakt voor rust, ruimte en verwerking. Dit betekende voor Margarit een mooi moment om diep af te dalen in stilte en te bezinnen op wie zij nu is en wie zij in de toekomst zal zijn. Wat er mogelijk is. Hoe lang de dieren die nu op het erf wonen nog zullen leven. En dus ook wat haalbaar is en wat niet, bijvoorbeeld in kader van wat het lichamelijk vraagt om een sanctuary te runnen.

Na vijf jaar vol gas, kwam zij zo tot het inzicht dat de eerbiedige weg voor het bieden van ondersteuning en toegewijde zorg aan de dieren een proces van afbouw is. Opbouw heeft namelijk een bepaalde energie nodig, maar de afbouw van iets heeft ook een bepaalde tijd en energie nodig. Dit vraagt van Margarit om vooruit te kijken en daarin verantwoordelijke en helder overwogen keuzes te maken. De dieren op het Nobele erf verdienen dat en Margarit’s levensfase vraagt daarom. Willem kan bijvoorbeeld nog 17 heerlijke jaren voor de boeg hebben. De varkens hebben wellicht nog 10 jaar. Een afbouw dus die uitgesmeerd wordt over hopelijk nog vele jaren, op een manier waardoor de ruimte die beschikbaar is – bekeken vanuit het welzijn van Margarit en voor ieder dier om zichzelf volledig te kunnen blijven ontdekken – gewaarborgd blijft.

Concreet betekent dit dat wanneer een dier op De Nobele Hoeve sterft, er geen nieuw dier opgevangen zal worden. Ook betekent dit dat Margarit heeft besloten, met pijn in haar hart, geen open dagen meer te organiseren. De open dagen waren dagen waar zij enorm naar uitkeek en waarin haar missie lag om mensen innig contact te laten maken met de dieren. Zoiets kost echter ook veel energie en op de dagelijkse al zware fysieke arbeid die nodig is om de dieren te verzorgen en de kwalitatieve aandacht te geven die ze wenst, is dit teveel geworden. Dit betekent dat De Nobele Hoeve niet meer open zal zijn voor bezoek. Waar we ons wel voor blijven inzetten is om de prachtige verhalen van de dieren te verspreiden via onze website, nieuwsbrief en natuurlijk de social media kanalen. We blijven iedereen op de hoogte houden van de avonturen die onze dierenkids meemaken. We blijven kijkjes geven achter de schermen. Dat is iets waar Margarit heel toegewijd aan is, zoals jullie de afgelopen jaren hebben kunnen ervaren.

Op deze manier blijft De Nobele Hoeve een gezonde uitdrukking van de boodschap die Margarit voor de wereld wenst en betreft het een verandering die hopelijk nog lange tijd het diep schitteren van Margarit’s herfstkleuren kan ondersteunen.

De Nobele Hoeve is voor Margarit de kroon op haar 60 jarige bestaan op aarde. Een opbouw die niet alleen vijf jaar kent, maar eigenlijk al een heel leven in ontwikkeling is en dus ook een volledige afspiegeling is van een mensenleven. Dat dat zo eerbiedig mogelijk voort mag schreiden, zonder over grenzen te gaan, maar precies in het midden, op de plek waar liefde vrij kan stromen.

Wil je de dieren op De Nobele Hoeve ondersteunen?

Dat zou geweldig zijn. De Nobele Hoeve wordt financieel ook getroffen door de nasleep van het Coronavirus, de oorlog in Oekraïne en economische instabiliteit. Daarom vragen we de laatste tijd vaker of je misschien mee wilt doen met Teaming. Teaming houdt in dat je iedere maand 1 euro doneert. Hoe meer mensen meedoen hoe meer euro’s voor de dieren. Teaming is veilig en ze betalen de volledige euro uit. De Nobele Hoeve is hier ENORM mee geholpen. Teamer worden? Dat kan hier.
 Een donatie is natuurlijk ook zeer welkom. Dat kan hier.