25 mrt GEFELICITEERD WILLEM!

Op 31 maart, 2022 is onze Willem 3 jaar! Drie jaar alweer. Het voelt als de dag van gisteren dat hij als kleine dreumes op De Nobele Hoeve kwam wonen. Als stierkalfje zou hij op de tiende dag van zijn jonge bestaan naar de mesterij worden gebracht als één van de 1.900.000 kalfjes die jaarlijks in Nederland en België worden geslacht. Maar Willem ontkwam dit lot en op zijn elfde levensdag landde hij in een veilig bed van stro. Het was enorm verdrietig om het gemis om zijn moeder te aanschouwen, ook wetende dat we zijn moeder nooit zouden kunnen vervangen. Toch zijn we met aandacht, toewijding en liefde op weg gegaan.

Inmiddels is Willem een grote jongen en heeft hij het enorm naar zijn zin op het Nobele Erf. Schapen Sil, Jan, Klaas, Boris, Ben en Henk, en de bokken Mek en Otje zijn zijn grote vrienden. Stier Bram, zijn leermeester, houdt hij nauwlettend in de gaten. En Margarit…dat is toch wel een beetje zijn mamma. Gezelligheid krijgt hij van de varkens en de natuur is zijn grote speeltuin. Volwassenheid is een jas die hem steeds beter begint te passen. Willem vaart goed bij zijn leven op het Nobele Erf en met name bij ritme en regelmaat. Daarin heeft hij zijn vaste grond gevonden. Wanneer hij eet, wanneer hij herkauwt, wanneer hij zijn stal ingaat of zijn vriendjes bezoekt, het gebeurt allemaal op vaste momenten. Daarin vindt hij zijn rust.

Maar ook al lonkt een volledig volwassendom, de gekke uitspattingen zijn er gelukkig ook nog steeds. Dat kun je goed zien aan zijn blik, in zijn ogen. Soms huist daar iets stiekems, iets ondeugends. Het is belangrijk daar alert op te zijn. Toen Willem een kleine jongen was, kon er veel. De impact van een buts of douw konden we wel aan. Maar nu is Willem groot… en sterk. En dan kan iets, dat er voor ons vanaf een afstandje leuk uitziet, ook ineens heel gevaarlijk zijn. Zijn ondeugende uitspattingen kunnen omslaan in stieren en daarmee klieren. Dat betekent dan voor ons een gebroken hek of een diepe jaap. Daar kan Willem natuurlijk niets aan doen. Hij moet gewoon lekker kunnen stieren en klieren. Dat hoort bij hem en wij genieten daar ook van. Het is meer voor ons een realiteit om rekening mee te houden en verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat kunnen we doen door present te zijn, zijn ritme te ondersteunen en hem de ruimte te geven om toch lekker gek te kunnen doen op een manier die veilig is voor iedereen op het erf.

Maar naast ondeugend is Willem bovenal ook heel vriendelijk. Verwar dit trouwens niet met lief. Lief is althans niet iets dat we direct op De Nobele Hoeve zouden zeggen over dieren. Lief is een menselijk concept waar de dieren weinig mee te maken hebben. Dieren zijn wie ze zijn en daarin willen we ze eren. In al hun groots- en wonderlijkheid. Door te zeggen dat ze lief zijn, verkleinen we ze tot iets waaraan ze moeten voldoen, omdat tegenover lief, ‘niet lief’ staat, stout dus. Maar zijn dieren ooit stout? Echt stout? Want wanneer is iets stout en waarom is het stout. Hooguit zijn er dingen die wij niet leuk vinden, die wij anders zouden willen of die gevaarlijk voor ons zijn, maar dan gaat het wel weer over ons (of nog steeds), niet over het dier. Dat klinkt wellicht wat radicaal, maar het mooie van radicaal is dat het ‘tot de wortel’ betekent. Radix komt immers van wortel. Radicaal een dier aanschouwen houdt dus in dat je tot de essentie van de ontmoeting en aanschouwing afdaalt. Om het wezen dat voor je staat in alle echtheid te ontmoeten. Alleen dan kan er een weg gevonden worden waar iedereen wel bij vaart.

En dan is daar Willem, opgroeiende Willem. Met zijn grote horens. Die afgelopen drie jaar tot hemelse hoogten zijn gegroeid. Daar zijn we maar wat dankbaar voor. Zijn horens zijn zijn antennes, communicatie tools om verbinding te leggen tussen de Kosmos en de Aarde. Fysiek gezien zijn het zijn armen, zijn handen, zijn vingers. Hij doet er van alles mee en kan er zelfs knoopjes mee losmaken en sloten mee openen. Onze Houdini. Zijn horens zijn ledematen die bij de totaliteit van Willem horen, zonder dat zou zijn levensenergie niet optimaal kunnen stromen. Dat is ook een van de redenen dat horens in de bio-industrie worden geamputeerd. Runderen verliezen hiermee niet alleen hun eigenheid, maar ook hun levenslust wat natuurlijk goed uitkomt, want daarmee creëert de mens gedweeë gevangen. Gelukkig is Willem dit nare lot ontsnapt. Zijn horens rijken ieder jaar verder uit naar de Kosmos. En we zien hem steeds meer landen in zichzelf en op het erf. We kijken ontzettend veel uit naar een hopelijke hele lange tijd samen, een tijd waarin we van elkaar mogen leren en genieten van elkaars aanwezigheid, in al onze briljantie.

Dankjewel Willem, voor dat je er bent!

PS: De foto’s in deze post zijn van een jongere Willem (vorig jaar). Binnenkort komt Lisette Kreischer weer langs om mooi nieuw beeld van De Nobele Hoeve te schieten inclusief een 3-jarige Willem! 😉

Wil je Willem en alle andere dieren op De Nobele Hoeve ondersteunen?

Dat zou geweldig zijn. De Nobele Hoeve wordt financieel hard getroffen door de nasleep van het Coronavirus, de oorlog in Oekraïne en economische instabiliteit. Daarom vragen we de laatste tijd vaker of je misschien mee wilt doen met Teaming. Teaming houdt in dat je iedere maand 1 euro doneert. Hoe meer mensen meedoen hoe meer euro’s voor de dieren. Teaming is veilig en ze betalen de volledige euro uit. De Nobele Hoeve is hier ENORM mee geholpen. Teamer worden? Dat kan hier.
 Een donatie is natuurlijk ook zeer welkom. Dat kan hier.